Σφαλιάρα από τον Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής στην Κανέλλη και "πουσταριό" η απάντησή αυτής. Κι ο Έλληνας παρακολουθεί με ανοιχτό το στόμα. Και έχουν πάρει φωτιά facebook και youtube προς μεγάλη χαρά όλων των "τσίρκων". Μάλλον διαβλέπουν μικρότερη αποχή αυτή τη φορά. Τσίμπησε ο λαουτζίκος...
Δεν ξέρω γιατί μου χει κάτσει αυτό το νούμερο, αλλά τώρα τελευταία σκέφτομαι πως ένα ποσοστό αποχής στο 70% θα έλυνε το πρόβλημα. Θα έβγαιναν το 70% στους δρόμους, θα έκλειναν την τηλεόραση και θ' απαιτούσαν να αποσυρθούν οι του παρόντος συστήματος στα σπίτια τους. Νέοι αντιπρόσωποι, νέα εκλογικά συστήματα, νέα λαϊκή παρέμβαση. Όσοι θ' αντιστέκονταν, θ' ανήκαν στη μειοψηφία. Θα είχαν ήσσoν λόγο στη μοίρα της χώρας.
Αλλά οι μεν φοβούνται τους δε. Όλοι θέλουν να μπουν στο 30% που θα σώσει τη χώρα από το άλλο 30% που καραδοκεί να την καταστρέψει. Όλοι. Όλοι έχουν μία ταμπέλα. Κόκκινη, πράσινη, μπλε. Χωρίς όμως να έχουν καταλάβει το λόγο που χρωματίζονται. Η εύκολη επιλογή του παρελθόντος με βάση το "κονέ" και το ρουσφέτι έχει ασθενήσει πια. Πλέον ο κόσμος φανατίζεται με βάση το καλύτερο μέλλον που υπόσχονται οι κάθε λογής κοστουμαρισμένοι με τους παχυλούς μισθούς. Και το πέρνουν θερμά, γίνονται όλοι ειδικοί. Ακόμη και σπουδαγμένοι οικονομολόγοι (συμπεριαλμβανομένου του γράφοντος) αδυνατούν να κατανοήσουνν τις οικονομικές αναλύσεις καθημερινών ανθρώπων που παπαγαλίζουν τους τηλεστάρ των απογευματινών δελτίων ειδήσεων.
Γιατί όμως δε θυμούνται τα λόγια και τις πράξεις των προηρούμενων ηγετών; Ο Σημίτης "μαγείρεψε" τα νούμερα για να μπούμε στην ΟΝΕ. Δε θα μπορούσε να περιμένει 2-3 χρόνια να νοικοκυρέψει την οικονομία πρώτα; Κι οι κύριοι Ευρωπαίοι οικονομολόγοι κι αναλυτές γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια να διαπιστώσουν την απάτη; Μήπως τα νησιά και το πετρέλαιο είναι καλύτερο να μοιραστούν στους μνηστήρες; Ο Παπανδρέου στη συνέχεια είχε σαφή αποστολή. Εκλέγεται στο όνομα του πατέρα του, στην προεκλογική περίοδο τίθεται κατά οποιασδήποτε εξωτερικής δανειακής βοήθειας και διαβεβαιώνει πως μετά από ενδελεχείς αναλύσεις και προβλέψεις "λεφτά υπάρχουν". Κατά τη διάρκεια της τριετούς αποστολής υπογράφει ό,τι του υποδειχθεί, κι ενώ ο κόσμος έχει αρχίσει ν' ανησυχεί δεν κάνει ούτε λόγο για δημοψήφισμα. Πρωθυπουργός ή EU project manager;
Στις εκλογές του Μαϊου, το ποσοστό της αποχής φτάνει το 36%. Οι πολιτικοί βγαίνουν στα παράθυρα μα δε μιλούν για την αποχή. Γαργάρα η αποχή. Οι ψήφοι στα μικρά και λιγότερο μαρκεταρισμένα κόμματα πάνε χαμένες. Τύποι ανίκανοι βγαίνουν στα κανάλια με ποσοστά βουλής μόνο και μόνο επειδή ο πρόεδρος του κόμματος αντιτάχθηκε στα ευρωδάνεια και εξύμνησε τη Μελίνα Μερκούρη. Ένας ακόμη τούμπας - EU project manager.
Και έρχονται οι εκλογές του Ιουνίου και σου πετάνε τα δολώματα. Και πάρε τα προπαγανδιστικά μηνύματα με τη μαθήτρια "κι η Ελλάδα κύριε, δεν είναι στο ευρώ;", και πάρε χαστούκια και τρομοκρατία στην τηλεόραση και πάρε φανατισμό. Μαζική συμμετοχή στις κάλπες. Άχαστο. Πρωταθλητές όλων οι παλαιότερα ευνοημένοι και πλέον παρατημένοι στη μοίρα τους (μιλάω για την πλειοψηφία των οικογενειών στην Ελλάδα) που προσπαθουν να προβλέψουν ποιο αποτέλεσμα θα τους ανεβάσει στα παλιά δοξασμένα επίπεδα ρουσφετιού και ειδικής μεταχείρισης.
Κι εσύ κακομοίρε Άγγελε που έφυγες στα 24, μην ελπίζεις πως θα επιστρέψεις σύντομα. Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Είναι μεγάλη η ουρά για την αντικατάσταση των αυτόχειρων.
Άμστερνταμ, 8 Ιουνίου 2012
Για να θυμάμαι ότι δεν ήμουν υπεύθυνος..
