ΣΤΟ ΠΑΛΑΣΚΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΣΚΑ; ΟΥΤΕ ΚΑΝ.. ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ..

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ: Ένα πολύ μεγάλο καφάλαιο και αρκετά παρεξηγημένο από πολύ κόσμο, κυρίως αφότου σταμάτησε η επάνδρωση των πολεμικών πλοίων με ναύτες. Ας πάρουμε όμως τα πραγματα απ την αρχή.
Αρχικά όλοι οι ναύτες καλούνται να παρουσιαστούν στο Κέντρο Εκπαιδευσης Παλάσκα στον Σκαραμαγκά για την αρχική τους προπαίδευση διάρκειας 17-19 ημερών. Από την πρώτη κιόλας ημέρα δημιουργούνται δύο ομάδες ναυτών. Στην πρώτη κερδίζουν επάξια μια θέση όσοι κατέχουν το παρεμβαλλόμενο, μονωτικό κτλ. υλικό κατάλληλο για τη μετατροπή της υπάρχουσας θέσης Α σε δυνητική θέση Β (...το βύσμα ντε), οι οποίοι την επόμενη μέρα φεύγουν για Πόρο.
Στη δεύτερη ομάδα κατατάσοονται οι άΠοροι, οι μη έχοντες στον ήλιο μοίρα, οι αβύσματοι ή οι λιγότερο βυσματωμένοι. Αυτή η ομάδα φεύγει να συναντήσει τους υπόλοιπους στον Πόρο την τελευταία μέρα για την ορκομωσία, μέχρι τότε όμως μένουν Παλάσκα (κλάσεις κατώτερο από τον Πόρο).
Στην τελευταία ΕΣΣΟ (07Δ) , που είχα κι εγώ την τιμή να παρουσιαστώ, ο αριθμός των καταταχθέντων έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ (1800 ναύτες) και η φράση "μετάταξη για Π.Ν." μπήκε στο καθημερινό λεξιλόγιο της κυρα Σούλας και του μπάρμπα Μήτσου του μανάβη, που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν ο γιόκας τους να κακοπεράσει στο Στρατό Ξηράς.
Εγώ, όπως θα καταλάβατε, έμεινα στο ΚΕΠΑΛ. Ψαρωμένοι ακόμα, ξεκινήσαμε τη θητεία μας με καψόνια του στυλ 2 φορές περπάτημα Παλάσκα- Σ.Μ.Υ.Ν. και πίσω (2x4=8 km) με το λουκάνικο και τον πολιτικό σάκο, προς αναζήτηση στέγης λόγω υπερπλήρωσης των κτιρίων, 5 και 6 ώρες όρθιοι και ακίνητοι μέσα στον ήλιο, απλά επειδή στην αγγαρεία μας χωρούσαν μόνο 5 άτομα κι όχι όλοι. Αυτό ήταν... Το 'χα πιάσει το νόημα. Περιοριζόταν σε 2 συλλαβές... ΛΟΥΦΑ. Κι έτσι έγινε. Προφάσεις για πόνο στο πόδι που μου εξασφάλιζαν 2 ολόκληρες μέρες μόνο ύπνο, ψεύτικα θαλαμοφυλίκια στο ...κρεβάτι μου, λοξοδρομήσεις όπου μυριζόμουν αγγαρεία κι άλλα πολλά τέτοια κόλπα άρχισαν να με "φτιάχνουν".
Και τελικά άρχισα μα περνάω καλά. Τι να πρωτοθυμηθώ; Απίστευτη παρέα. Ο Πολίτης ο Γερμανός, ο Περδικούρης με τις ιστορίες του, ο καπετάν Νικόλας ο Παυλάκος με τις δικές του ιστορίες απ τα ξένα, ο Πέππας ο λουφαδόρος, ο Παρσάνος ο ουυυυυυχουχουχου, ο Σαγιάς ή Σάγιας ή Κέρκυρας, ο θάλαμός μας και οι γιωτάδες με τα βιντεάκια τους..


Στο τέλος της ορκομωσίας δεν ήθελα να φύγω. Τι κι αν ήξερα πως η μετάθεση μου είχε βγει για Παλάσκα πάλι, εγώ είχα περάσει υπέροχα.
Κι αν είμαι τυχερός και με πάνε στη Χίο, θα γράψω τα πράγματα ως έχουν για κελευστές, επικελευστές και παπαροκελευστές καλούς και κακούς με αποδειξεις και ονόματα.
Άντε μάγκες, τα λέμε την Παρασκευη Παλάσκα για το τελευταίο αντίο..
Και τώρα σας καλώ ν' αναφωνήσουμε "Ζήτω το Έθνος"
ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ