ΚΡΙΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Έπεσε ο σπόρος κι έγινε ολόκληρο δέντρο. Καμία ταυτότητα, καμία υπερηφάνεια, καμία αλληλεγγύη, καμία αίσθηση συλλογικού συμφέροντος.

"Αν είχα κι εγώ βύσμα, το ίδιο θα έκανα", "Στρατός = 1 χρόνος χαμένος απ' τη ζωή σου", "Ο Χ προφέσορας είπε ότι θα χρεοκοπήσουμε σε 2 χρόνια", "...αφού μαζί τα φάγαμε", "αν βγούμε από το ευρώ, θα καταστραφούμε". Μόνο μερικές από τις φράσεις-καραμέλα-ποντικοπαγίδα. 

Έδειχνα προχθές σε μία ξένη συνάδελφο τα ελληνικά νησιά προς πώληση. Έμεινε έκπληκτη. Σήμερα η γη κι οι ακτές, αύριο το πόσιμο νερό (βλ. Χιλή), μεθαύριο το οξυγόνο...

Όχι ρε μ@λ@κισμένε ελληνάκο, δεν έβαλα ποτέ βύσμα-αγχόνη στο λαιμό μου, υπηρέτησα έναν ολόκληρο χρόνο κι έμαθα όσα εσύ έχασες, δε χρωστάω πουθενά γιατί μου τα 'χουν πάρει πολλαπλάσια, και η μάνα μου δε με γέννησε υπηρέτη των εχόντων.

Την ώρα που οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν τις ρίζες της γλώσσας σου, τις επιστήμες, τις αξίες και τους θεσμούς των προγόνων σου, εσύ άνετα μπορείς να αισθάνεσαι ντροπή για την καταγωγή σου.

*αμώ την αντικειμενικότητα σου. Υποκειμενικά κι αληθινά,

A.Π.