Ο ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΙ Ο ΙΜΠΡΑΧΙΜ

Το παρακάτω κείμενο μας δίνει μια ρεαλιστική εικόνα της κατάστασης στην Κύπρο. Το "ανακάλυψε" η Κύπρια φίλη Ειρήνη από το Sheffield όπου σπουδάζει.

Μια αλλιώτικη εμπειρία επαναπροσέγγισης στο Λύκειο Κύκκου Β΄

Κατάθεση ψυχής από Χρύσανθο και Ιμπραχίμ

Μιλώ τρεις γλώσσες. Τουρκικά, ελληνικά και αγγλικά. Αισθάνομαι τόσο τα τουρκικά, όσο και τα ελληνικά ως δικές μου γλώσσες, ως γλώσσες των ανθρώπων της πατρίδας μου. Αισθάνομαι Κύπριος

του Κρίτωνα Καψάλη

Πολλοί μαθητές συγκινήθηκαν. Κάποιοι καθηγητές σχεδόν δάκρυσαν. Το ίδιο και οι προσκεκλημένοι.
Λύκειο Κύκκου Β΄, Δευτέρα 9.30 π.μ. Εκδήλωση στο πλαίσιο του στόχου του έτους για την επαναπροσέγγιση και τη συμφιλίωση.
Προσκεκλημένοι στην εκδήλωση ο γνωστός Τ/Κ δημοσιογράφος και συγγραφέας δρ Ιμπραχίμ Αζίζ και ο δημοσιογράφος Χρύσανθος Τσουρούλης.
Οι 70 μαθητές του Λυκείου Κύκκου Β΄ που στοιβάχτηκαν στην αίθουσα διαλέξεων του σχολείου πήγαν βασικά για να ακούσουν και να δουν από κοντά τον διάσημο από τα εξώφυλλα των περιοδικών άνκορμαν του Σίγμα.
Η εκδήλωση βεβαίως δεν προσφερόταν για σταριλίκι, με επιλογή του ίδιου του Χρύσανθου. Ο Ιμπραχίμ Αζίζ κατάθεσε την εμπειρία μιας ζωής ως Τουρκοκύπριος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων.

Ο Χρύσανθος
«Είμαι εδώ μπροστά σας για μια κατάθεση ψυχής υπό μορφής ψυχοθεραπείας. Ο πατέρας μου είναι Ελληνοκύπριος και η μητέρα μου Τουρκοκύπρια. Γεννήθηκα το 1976 στη Λευκωσία. Η μητέρα μου σε νεαρή ηλικία είχε βαπτισθεί χριστιανή, αλλά πάντα διατηρούσε καλές σχέσεις με την οικογένειά της. Από το 1974 και μετά δεν της επιτρεπόταν να πάει στα κατεχόμενα. Θυμάμαι μικρός κάποιες συναντήσεις υπό την εποπτεία του ΟΗΕ στην Πράσινη Γραμμή για να δει η μητέρα μου κάποιους συγγενείς της».

Πώς μεγάλωσε ο Χρύσανθος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων; Κόμπιασε για λίγο αλλά ήταν αποφασισμένος να μοιραστεί εμπειρίες με τους μαθητές του Λυκείου Κύκκου:
«Η μητέρα μου εκείνη την εποχή ήταν μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων στην τουρκική από το ΡΙΚ. Όλοι τη γνώριζαν, όλοι τη χαιρετούσαν. Εγώ όμως στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα ήμουν απλά ο γιός της Τουρκούς. Οι συμμαθητές μου με έβαζαν σε κύκλο και με φώναζαν έτσι. Αισθανόμουν πολύ άσχημα. Σε σημείο που δεν ήθελα να εμφανίζεται η μητέρα μου στο σχολείο. Μόνον ο πατέρας μου. Αργότερα και για να επιβιώσω έμαθα να υπερτονίζω τις ελληνικές μου ρίζες μέχρι φανατισμού. Έπρεπε να αποδείξω κάτι που οι άλλοι δεν είχαν ανάγκη να το κάνουν. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια μετά για να ισορροπήσω. Για να τα βρω με τη μητέρα μου, για να της ζητήσω συγχώρεση που την απωθούσα και να δημιουργήσω μια υγιή σχέση μαζί της».
Σήμερα ο Χρύσανθος Τσουρούλης, ώριμος πια, πώς αισθάνεται, πώς καθορίζει και ορίζει τον όρο ταυτότητα;
«Από αυτές τις εμπειρίες έμαθα πολλά. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την ελληνικότητά μας. Μπορούμε να κρατάμε τις παραδόσεις μας, να πιστεύουμε στις αξίες μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με κάποιους άλλους στο ίδιο κράτος. Κάποιους άλλους διαφορετικούς σε ό,τι αφορά την καταγωγή, τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα. Η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι κακό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να γίνει συνειδητά από όλους μας».

Ο Ιμπραχίμ
Ο δρ Αζίζ μίλησε αρχικά για την καταγωγή του από την Ποταμιά. Όπου Ε/Κ και Τ/Κ ζούσαν και ζουν ακόμα αρμονικά. Η εμπειρίες του πικρές, αλλά δεν έριξε το φταίξιμο στους απλούς ανθρώπους.
«Είμαι εδώ μπροστά σας για να απολογηθώ εκ μέρους της γενιάς των Κυπρίων που κατάστρεψαν αυτή τη χώρα. Θα ΄θελα εδώ μπροστά σας σήμερα να ήταν και όλοι αυτοί οι πολιτικοί Ε/Κ και Τ/Κ που έκαναν και κάνουν καριέρες στο Κυπριακό. Που δεν μπορούν να βρουν λύση για επανένωση αυτής της πατρίδας μας».

Πώς ο Ιμπραχίμ Αζίζ αισθάνεται ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας;
«Μιλώ τρεις γλώσσες. Τουρκικά, ελληνικά και αγγλικά. Αισθάνομαι τόσο τα τουρκικά, όσο και τα ελληνικά ως δικές μου γλώσσες, ως γλώσσες των ανθρώπων της πατρίδας μου. Αισθάνομαι και Τούρκος και Έλληνας. Είμαι Κύπριος και αγαπώ παθιασμένα τη χώρα μου την Κύπρο. Ονομάζομαι Ιμπραχίμ. Αν γεννιόμουν Ε/Κ θα ονομαζόμουν Αβραάμ».

Κατεχόμενα
Ο κ. Αζίζ μετά το 1960, εργαζόταν ο δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Γεωργίας. Ωστόσο, μετά τα γεγονότα του 1963-64, δεν ακολούθησε τους συμπατριώτες του Τ/Κ όταν αποχώρησαν από την Κυβέρνηση. Μετά το 1974, επίσης, ουδέποτε επισκέφθηκε τα κατεχόμενα διότι δεν του επιτρέπουν οι Τ/Κ να μεταβεί εκεί με ε/κ ταυτότητα. Του ζητούσαν να βγάλει τ/κ ταυτότητα. Βεβαίως, όπως εξιστόρησε ενώπιον των μαθητών του Λυκείου Κύκκου Β΄, ούτε στις ελεύθερες περιοχές μετά το 1974 έτυχε συμπεριφοράς ίσου πολίτη με τους Ε/Κ. Λόγω της καταγωγής του και των προνοιών του Συντάγματος του 1960 δεν μπορούσε να ψηφίσει. Χρειάστηκαν μεγάλες δικαστικές μάχες στην Κύπρο και το ΕΔΑΔ για να του δοθεί το δικαίωμα ψήφου.

Ερωτήσεις
Ρωτήθηκε από τους μαθητές ο Ιμπραχίμ Αζίζ γιατί δεν ακολούθησε τους Τ/Κ όταν απομονώθηκαν στους θύλακες το 1964. Η απάντησή του ξένισε μερικούς που είχαν μπει στην αίθουσα με διάθεση αντιπαράθεσης:
«Η Κύπρος είναι η πατρίδα μου. Είχε μια Κυβέρνηση και κάποιοι και από τις δύο πλευρές ήθελαν να τη διαλύσουν. Εγώ δεν ήθελαν να είμαι συνεργός. Δεν ήθελα να ακολουθήσω κάποιους φανατικούς. Και νομίζω είχα δίκαιο. Εκείνος ο πρώτος διαχωρισμός οδήγησε στον δεύτερο διαχωρισμό του 1974, ενώ πολλοί σήμερα μιλούν και για επισημοποίηση του διχασμού διά της διχοτόμησης. Η διχοτόμηση θα είναι καταστροφή».

Φλάσακι

Οι συντονιστές
Η όλη εκδήλωση ήταν κάτω από την εποπτεία του βοηθού διευθυντή Α΄ Λάκη Σπύρου με συντονιστική ομάδα τους καθηγητές Κάτια Ασιήκαλλη, Νάγια Τσουρή, Τουμαγιάν Μαρία, Νικολάου Ερμιόνη, Λουκά Νικόλαο, Κοζάκου Δέσποινα και Δ. Διονυσίου.

Κωδικός άρθρου: 929213

ΠΟΛΙΤΗΣ - 14/02/2010, Σελίδα: 36